Xiamen

Zo stap je in Holland in het vliegtuig en zo lnd je in een compleet andere wereld. Na een vlucht van zo'n 14 uur kwam ik vrijdag 12 september aan op het vliegveld van Xiamen. Daar liep ik ook gelijk tegen het eerste probleem van mijn reis aan want: Hoe nu verder? In Xiamen praten ze geen engels en niet alles staat aangegeven in Pinyin, wat nu? Het fijne aan Xiamen is dat vrijwel iedereen bereid is je te helpen. Dus op naar een winkeltje en daar vragen of ze het adres van het jeugdhostel in chinese karakters kunnen opschrijven voor de taxichauffeur. Deze bracht me helemaal bij het jeugdhostel in het centrum van de stad. Na een koele douche ( het is hier 35 graden) en wat slaap toch maar even wat rondkijken. Het eerste wat ik zag was de nanputou tempel, een boedhistische tempel gelegen aan de voet van een grote heuvel. Even wat verder lopen was de Siming campus van de Xiamen universiteit. Met een paar meisjes van het jeugdhostel ben ik door deze mooie campus heengelopen op weg naar het strand. Doordat het overdag zo warm is, begint de stad 's avonds vaak pas wat op te leven en er waren een hoop mensen op het strand om te pootjebaden, te zingen, te dansen, te drinken en nog een hapje te eten. De volgende dag moest ik me aanmelden bij de universiteit. Helaas ben ik niet geplaatst om op de Siming campus in de stad te wonen maar in de Xiang ang campus. De xiang ang campus is met een twee uur durende busrit vanuit de stad te bereiken en ligt in een gebied wat nog volledig ontwikkelt moet worden, wat zoveel betekent als: het ligt in een bouwput. Overal om de campus heen wordt wat afgeboord en geheid. De campus zelf is een klein beetje bevreemdend, overal om de campus heen staan hekken waar je niet overheen kan klimmen en die bewaakt worden door heuse bewakers. Overal staan splinternieuwe enorme grijze gebouwen die nogal streng en intimiderend overkomen (en dit was ook vast de bedoeling). De binnenkant van deze gebouwen zijn echter nogal kaal en lelijk en staan vaak voor de helft leeg, zoals de grote bibliotheek. In deze bibliotheek, die bijna drie keer zo groot is als de campus bibliotheek in Utrecht, zijn nauwelijks boeken, laat staan studieruimtes met computers te vinden. En ook al had je daar op een computer willen werken, dit wordt je door de chinese Firewall een beetje onmogelijk gemaakt qua internet toegang. Overal zijn bosjes en struiken aangeplant die nog moeten groeien in het dorre landschap. Tuiniers hebben er een hele klus aan om ze in dit droge weer in leven te houden. De dormitories zelf zijn ook omringd door hekwerken die worden bewaakt en er zijn echte regelementen. Zo mogen er natuurlijk geen jongens bij meisjes of andersom bij elkaar overnachten en 's avonds rijden er bewakers rond op scootmobiletjes met zwaaiende lichtjes (ze kunnen niet harder dan 25 km per uur) om er op toe te zien dat de regelementen worden nageleeft. Ze zien er wel grappig uit met hun lichtgevende helmpjes en hun valse gevoel van autoriteit. Overal op de campus staan ook speakers die de universiteits berichten rondgalmen en 's ochtends ook het volkslied (zucht). Eenmaal aangekomen bij mijn kamer ontmoette ik mijn huisgenootje Chelsea, een filipijnse die straks begint met haar studie geneeskunde. Samen hebben we de eerste inkopen voor het huis gedaan (Er waren geen matras, dekens, kussens, kleerhangers, basis schoonmaakspullen en het huis was al een jaar niet bewoont geweest, dus vrij stoffig en vies). In het huis kunnen acht mensen wonen maar het verleent nu alleen ons tweeen onderdak. We hebben in elk geval een beetje geluk met onze westerse plees, maar in de eerste week hadden we geen internet en de airco was stuk wat een hel is met dit weer. We zijn samen uiteindelijk in de kantine gaan eten, want koken op je kamer is niet toegestaan (ergens is dat een fijn excuus, en ergens is het ook wat jammer). In de kantine heb je voor 50 cent een behoorlijke maaltijd en veel studenten halen hier hun ontbijt, lunch en avondeten (de hele dag wordt eigenlijk hetzelfde geserveerd). Het is alleen een beetje een kale boel, echt een vreetkeet. De campus zelf is bijna twee keer zo groot als de campus in Utrecht en je hebt een fiets nodig om een beetje vlot van de ene naar de andere kant te komen. De volgende dag (zondag) heb ik daarom met een pools meisje (Malele, ze studert chinees) geprobeerd zo voordelig mogelijk een fiets te halen vlak buiten de campus. We zijn die avond maar naar de stad gegaan om daar een hapje te eten. De volgende dag begon de uitprobeerweek van de vakken. Chelsea en ik kregen de gelegenheid om een paar colleges te volgen voordat we onze vakken kozen. Wat vooral opvalt is dat hier een hele hele hoop indiers zitten. Praktisch de hele klas komt uit India. Van mijn coordinatorCathy, die ons heeft opgevangen en heeft rondgeleid, hoorde ik dat er in India niet genoeg universiteiten zijn om aan het groeiend aantal studenten te voldoen. Daarom komen ze naar China, waar ze gemakkelijk worden toegelaten en waar de gebouwen toch voor de helft leeg staan. Dat betekent ook dat de docenten vaak uit India komen en dat er tijdens de lessen het moeilijk verstanbare India engels wordt gesproken.Het niveau van de lessen laat een beetje te wensenover. Ik hoef van mijn docent microbiologie niet aan te horen dat algen schimmels zijn. Daarom ben ik nu maar overgestapt naarChinese les, waar de chinese docenten keurig verstaanbaar engels spreken.... Die avond ben ik met Chelsea en haar oudere broer Ian, die hier al vier jaar zit, naar het oude centrum van Xiamen gegaan. Hier vind je de verborgen winkeltjes en de markten waar ze een enorme verscheidenheid aan voedsel verkopen. Als havenplaats heeft Xiamen heel veel vis en ik zag degenkrabben en enorme slakken en zelfs dieren die ik nog nooit heb gezien, zo op de barbecue geroosterd worden. Je kijkt je ogen uit daar, en de mensen daar kijken de ogen uit naar jou, want blond hè. De hele verdere week heeft ons bezig gehouden met praktische zaken zoals de registratie bij de campus en voor de vakken en het verkijgen van een residence permit (waar een physicall examination record, en als je die niet had 400 yuen voor een chinees medisch onderzoek, voor nodig was, dank je Pap en Mam!!). Zaterdag ben ik naar Gulangyu island geweest, een enorme toeristische trekpleister waar je met de veerbot vanaf Xiamen kan komen. Het is een fijne plek om rond te lopen, met veel mooie tuinen, stranden en leuke winkeltjes en ook heel veel jonge koppeltjes die pas zijn getrouwd. Die zondag ben ik weer bij de Nanputuo tempel geweest en heb ik de heuvel daarachter beklommen, wat een geweldig uitzicht over de stad opleverde. Nu ben ik lekker bezig met mijn eerste lessen Chinees. Het is pittig, maar we hebben geduldige docenten en dat maakt een hoop goed. Wat ook helpt is dat het weer eens wat anders is dan voor de zoveelste keer oude stof van de biologie opleiding te krijgen voorgekauwd. Ik hoop wel dat ik snel weer van de campus af kan gaan om weer op onderzoek uit te gaan in de omgeving, dan kan ik weer een verhaaltje schrijven ;)