Daarheen en weer terug

De lessen Chinees zijn begonnen en het is nog een hele klus om te onthouden welke karakters bij welke sylabels horen, laat staan om de karakters netjes te schrijven. Het helpt dat ik nu kan vragen hoe duur iets is, wat een beetje scheelt bij het overeen komen van de prijs van het fruit hier. De Xiang an campus is een goede omgeving om te studeren, maar je wil er ook weleens vandaan. Vorige week zaterdag ben ik daarom met Chelsea naar het Tianzhu mountain park geweest ten zuiden van Xiamen. Vol goede moed hadden we de bus gepakt naar het centrum van Xiamen ( 2 uur). Vandaar namen we de bus naar het zuidelijk stadsdeel van Xiamen (1,5 uur). Het was toen al twaalf uur s'middags en we dachten dat de laatste horde naar het park niet zo lang meer zou duren, dus lunchen maar. De laatste bus echter bleek er ook 1,5 uur over te doen. We kwamen drie uur s'middags aan in een park wat uitkeek over de stad en eindelijk konden we lekker gaan wandelen. We besloten een rondwandeling te maken en we liepen, en we liepen, en we liepen nog wat verder door een prachtige omgeving met eekoorntjes en vogels (die laatsten lijken vrijwel afwezig te zijn in de stad). Uiteindelijk kwamen we aan bij een boerderijtje waar een man ons wist te vertellen dat er daar helemaal geen officieel wandelpad was. De zon gaat snel onder hier en we hebben het hele eind in het donker terug naar de bushalte moeten lopen. Maar dat was niet erg, vleermuizen en slangen kwamen te voorschijn en ook vuurvliegjes. Het licht van de stad werd weerkaatst door de wolken en we hadden geen moeite onze weg terug te vinden. Maar we moesten dus nog vijf uur met de bus terug naar de campus.....
In de week die volgde begon de week van de Nationale dag, 1 oktober, waarop gevierd word dat Mao de volksrepubliek China heeft uitgeroepen. Het hele land is dan vrij en op reis, wat een ontzettende drukte oplevert. Maar om in die week op de campus te blijven zitten, afgelegen van alles, dat is natuurlijk geen doen. Ik had een busticket geboekt naar de Wuyi mountain, in het noorden van Fujian. Dit gebied staat bekend om zijn Oolong thee en natuurlijk vanwege de prachtige natuur hier. Het hostel was geregeld (alleen een twee persoonskamer was nog beschikbaar), en vrijdagochtend om 6.45 stapte ik in de bus, alleen, want anderen om mij heen wisten wel beter......
De bustrip zelf duurde acht uur en leidde door groene bergen en spooksteden. Sommige van deze stadjes leken alleen uit onafgemaakte gebouwen te bestaan en het was niet voor te stellen dat er mensen leefden. Deze steden kwamen we overal tegen. Uiteindelijk kwam ik om zes uur aan op mijn plaats van bestemming, en omdat ik een klein beetje uit de toon viel en niet zo goed wist welke kant ik op moest lopen, heeft een ouder Chinees echtpaar me de taxi ingetrokken en naar hun hotel gereden. Ze waren bang dat ik anders geen slaapplek meer zou vinden, de schatten. Het duurde lang voordat ik ze duidelijk wist te maken dat ik zelf al in een ander hostel een kamer had geboekt en met tegenzin lieten ze me weer in de taxi terugstappen. Het jeugdhostel had een schitterend plekje bij de rivier en was vlakbij de ingang van het bergpark. Natuurlijk ga je niet alleen op je kamertje zitten en ik ging er op uit om het stadje te verkennen. Naast dat er een hoop thee te krijgen was doen ze hier ook met enthousiasme aan houtsnijwerk, en dan niet voor beginners. In sommige van deze houtsnijwerken had je met gemak een kamertje kunnen bouwen en ik vroeg me af waar de bomen voor de enorme houten Boedha's en draken vandaan kwamen. Het is een toeristisch plekje en er waren weer veel vreemde winkeltjes met veel te dure waren, waaronder wijn in vaten met dode slangen, kennelijk voor medicinale doeleinden. Doordat het in Xiamen niet mogelijk was om een retourbusticket te boeken, moest ik de volgende morgen eerst proberen om een busticket terug naar de Xiamen te boeken, het liefst voordat de vakantie om was. "Een busticket voor zondag graag." "Nee?" "Voor Maandag dan?" "Ook niet?" "Dinsdag?" "Wanneer is er dan wel een busticket?" "Vandaag om twaalf uur...."
Afijn, ik had dus nog drie uur om het park te bekijken, wat te kort is. Na een wandeling om het park heen, wat inderdaad echt heel mooi is, en een theeceremonie (Ik had nooit gedacht thee zo te kunnen waarderen dat ik er 17 euro voor zou betalen), weer terug in de bus. Weer acht uur door de prachtige bergen, rivieren, boerderijen en spooksteden. Wat is het toch jammer dat ze in China tijdens het rijden zich vooral richten op wat zich voor hen geschiedt en niet opletten wat er achter ze gebeurt. Er was een ongeluk in een tunnel (niet een open mond met eten) en we hebben anderhalf uur in de file moeten staan, met een gestresste rokende buschauffeur (ze doen hier minder moeilijk met roken, soms is dat fijn en soms dus niet). Het was al laat eer we in Xiamen aankwamen en natuurlijk te laat voor de laatste bus terug naar de campus. Dan maar een taxi nemen. Je zou het moeilijk zeggen maar die taxi is zo'n 50 keer duurder dan de bus, 100 yuen in de taxi tegen 2 met de bus, grumbl...... Uiteindelijk was ik vrijdagochtend dus vanuit de campus vertrokken om 6.45 uur, om zaterdag 23.00 weer terug te komen. Ze zeggen dat niet het doel telt maar de reis er naartoe. Ze kunnen me nog meer vertellen......